Mijn kaak

Ik zit alweer bijna een week thuis.

Dat klinkt zelfs te lang als ik eerlijk mag zijn, maar het is nog niet alles. Ik heb al bijna tien dagen niet meer gewerkt. Op de een of andere manier klinkt dat dan weer minder lang. Best wel vreemd.

Ik zal het even uitleggen, vorige week dinsdag, 15 mei, ben ik aan mijn kaak geopereerd. Ik zou graag willen zeggen dat het allemaal wel meeviel maar dat was niet het geval. Ondanks dat ik maar 3 dagen in het ziekenhuis ben geweest kan ik nog steeds niet aan het werk en dat irriteert mij mateloos.

Ik zal verder niet ingaan op de specificaties van de operatie want eigenlijk wil ik die zelf niet eens weten maar het was geen botox spuitje. Mijn gezicht is op het moment van schrijven nog steeds opgezwollen en de bloeduitstortingen lopen door tot aan mijn navel. De komende 3 weken mag ik ook nog geen vast voedsel. (3 weken klinkt dan weer als een eeuwigheid, maar dit terzijde) Ik ben aangewezen op een streng dieet van drinkontbijt (een soort melk met zaagsel voor de vezels), pakjes multi vitamine (ik heb deze week meer vitamine op dan de afgelopen 10 jaar bij elkaar), pap en soep.
Om eerlijk te zijn komt al dat vloeibare voedsel m'n neus uit (figuurlijk dan, letterlijk komt er eigenlijk alleen bloed uit, constant al een week) en heb ik weer zin om mijn tanden te zetten in een heerlijke Argentijnse Biefstuk of een lekkere sandwich. Maar helaas, om te voorkomen dat ik zelf stiekem ga eten zijn mijn kaken aan elkaar verbonden met kleine elastiekjes die ervoor zorgen dat mijn mond net genoeg opengaat om er vloeibaare zooi doorheen te laten gaan.

Al bijna tien dagen niet gewerkt en het begint me te irriteren, waarom eigenlijk? Eigenlijk is het heel simpel, ik ben aan mijn kaak geopereerd, nergens anders aan. Al het andere fungeert nog zoals het zou moeten, ik kan zien, horen, voelen, lopen en alles wat ik ervoor ook kon. Ik verveel me dus dood omdat ik daarnaast ook nog eens nergens heen kan. En wat doet de moderne mens die nergens heen kan? Juist, internetten en tv kijken.
Omdat ook het internet meestal na een uurtje gaat vervelen gaat dan toch maar weer de TV aan.
Zo zie je dus de wereld aan je voorbij gaan, even een opsomming van wat ik de afgelopen dagen heb gezien op TV en Internet:
- Ik heb Balkenende in de waan gezien dat 40 europarlementariers toch wel heel wat is.
- Ik heb Marokaanse "voetbalsupporters" met het Willem II stadion zien doen wat menig mens die er wel eens is geweest zou willen doen
- Ik heb mensen zien praten over een aap die was ontsnapt uit Blijdorp waar niet geheel toevallig de slogan "Onverwachte ontmoetingen"is. Leuk publiciteitsstuntje!
- Ik heb politici iets te enthousiast zien praten over een nieuw eurovisie songfestival
- Ik heb Rita Verdonk bij Robert Jensen gezien, in mijn dromen verwekken deze 2 een liefdesbaby en dat blijkt dan Jack Spijkerman te zijn. Vreemd he.
- Ik heb Clarence zijn 4de champions leugue zien winnen en was erg blij voor hem.
- Ik heb Dirk Kuyt zien scoren in een champions league finale en vond het jammer dat hij de beker niet mocht vasthouden

En natuurlijk nog veel meer, maar goed.

Als laatste wil ik graag nog vertellen over mijn ervaringen als leider van een kamp voor scoutingkinderen. (nee ik ben zelf nooit welp of wat dan ook geweest, het was gewone een mooie mogelijkheid om een week lang even weg te zijn terwijl ook nog eens alles voor mij werd betaalt)

Wij gingen met 4 leiders en ongeveer 20 kinderen op kamp, ergens de bossen in Brabant in. We waren hiervoor gevraagd omdat andere groepen die onze vrienden waren en wel eens hadden geholpen toen wij in nood waren dat er onder de locale bevolking nogal extremistische Brabanders waren die niemand van boven de rivieren dulden. Na lang overleg werden wij vanuit het bestuur van de scouting toch opgedragen om ook met de kinderen naar Brabant te gaan.
En zo geschiedde.
Toen wij daar aan kwamen hebben wij eerst rustig aan het kamp opgezet, de kinderen geholpen met hun tentjes en zelf ervoor gezorgd dat ons bier op een veilige plek lag. Toch zeker een dag mee bezig geweest en nergens last mee gehad. Pas de volgende dag toen het kamp stond begon het. Een paar meter buiten het kamp werd er in een zwaar Brabants accent gesproken. Geschrokken maar niet geslagen besloten wij toch maar te blijven maar de dagen die volgden waren angstig en rumoerig. Niemand wist wat er kon gebeuren en of er zomaar een Brabo genaamd Frank voor het kamp zou staan met een boombox waaruit Guus Meeuwis schalt.
We besloten wachtposten in te stellen, om de dag moesten twee van ons proberen een hele nacht wakker te blijven. Natuurlijk was ik hier niet blij mee en ik had elke dag meer spijt dat ik me vrijwillig had opgegeven om te komen helpen.
Op 1 avond hield ik het niet meer en ben ik met de Panorama in mijn hand in slaap gevallen op mijn wachtpost. Ik werd wakker doordat een aantal woedende scoutingleiders mij door elkaar schudden. Of ik wel niet wist wat voor risico ik heb genomen door zomaar te gaan slapen.
Vrij snel kreeg ik bericht van het thuisfront dat mijn medewerking niet meer op prijs werd gesteld in Brabant en dat ik direct huiswaarts moest keren.
Ok dus ik heb nog een paar dagen opgesloten in een boomhut vanwege verzuim maar wat was ik blij dat ik weer naar huis mocht. Als ik had geweten dat het zo makkelijk zou zijn om weer naar huis te mogen had ik dat veel eerder gedaan.

Dan sluit ik af met het nummer van de dag:
Goose - British Mode

En de Groeten
Animal