Open brief aan Renate Dorrestijn

Lieve, lieve Renate

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: kap daar eens mee, gewoon ophouden. Niet meer achterom kijken, doorlopen. Ga maar weer lekker boeken schrijven over hoe je steeds verder van de maatschappij vervreemd.
Maar laat ons lekker met rust, wij doen toch wel waar we zin in hebben. Dat is de plicht van een nieuwe generatie.

Ik zal even uitleggen waarom ik dit nou zo bot breng. Ik zag je (of moet ik u zeggen) gister in het programma "Wat Heet" en daarin mocht jij bij de gratie van Lennart Booij (aka wie?) jou nieuwe boek promoten. Het heet echt sexy maar als ik de verhalen mag geloven krijgen alleen sadomasochisten hem ervan omhoog. Geeft niks, als je een stijve wilt krijgen van literatuur heb je de verkeerde interesse gekozen.

Maar goed, terug naar het boek, het gaat dus over een meisje van 13, blablabla sentimenteel zinnetje, grappig zinnetje, schokkend zinnetje, ik zal eerlijk bekennen ik heb het verder niet gelezen. Maar ik zal ook geen ordeel vellen over je (uw) nieuwe boek. Waar het mij om gaat is dat verschrikkelijke betweterig toontje gister bij de VARA. Als ik je moet geloven zijn alle 13 jarige meisjes sletten, alle jongens van tussen de 16 en 23 pimps en verkrachters en dat allemaal omdat we Snoop Dogg en 50 Cent willen zijn. Vind ik een aardige generalisering.

Natuurlijk zijn deze kinderen er en het is geen goede zaak. Ik hoorde je gister zeggen dat groepsverkrachtingen aan de orde van de dag zijn, nu ben ik best wel een fan van het nieuws en blader ik 's ochtends graag het AD door (omdat het zo'n lekker handig formaat heeft he) en toch lees ik daar niet dagelijks over. Misschien lees ik erover heen of weigert het AD erover te schrijven maar "aan de orde van de dag" lijkt mij toch sterk overdreven.

Sterker nog ik woon in Den Haag en ik heb er in mijn omgeving nog nooit iemand over gehoord, zelfs niet iemand die iemand via via kende. Gek toch wel want ik woon wel in een van de grootste steden van Nederland
Verder kan ik ook met alle eerlijkheid zeggen dat ik niemand ken die meisjes van 13 als hoeren ziet. Tussen mijn mannelijke vrienden en kenissen (leeftijdscategorie tussen de 16 en 25) overheerst toch vooral het gevoel dat ze pas op hun 16de interresant worden en dat als je succes wil hebben bij de dames je ze toch vooral ook met respect moet behandelen. Ook wij zijn van de MTV/TMF generatie maar kunnen dat heel goed onderscheiden van de werkelijkheid.

Ik denk dat u met het interview heeft geprobeerd te zeggen dat ouders hun kinderen beter in de gaten moeten houden. Maar wat u nu doet slaat de plank volledig mis. Normale meisjes met goede en leuke vrienden zullen in Boerka over straat moeten als we u zouden moeten geloven. En dat is toch ook niet uw bedoeling.

Laten wij dan toch gezamlijk de strijd aanbinden tegen de loverboys en meisjes van 13 in korte rokjes en topjes gewoon laten zien dat de jong volwassenen van deze tijd geen hoer als vriendin willen maar een meisje met zelfrespect en ambitie.

Ik verlaat u met een leuke tip voor een liedje: De Jeugd van Tegenwoordig - Voor Jou
Sluit lekker aan he?

Met vriendelijke groet
Animal

Hey het lijkt wel wekelijks terug te komen!

Ik zal het maar eerlijk zeggen; ik vind Marco van Basten niet zo'n hele slechte bondscoach. Ja ik weet dat de enige die daar ook zo over denkt Marco van Basten zelf is maar ja daar doe je niks aan.
Ik zal het proberen uit te leggen, ik denk dat het allemaal een grapje is. Marco zat thuis de play offs te kijken en zag daar Excelsior tegen RBC spelen. "Nou" dacht Marco "misschien is het een leuk idee om van de ploeg die wint ook eens een speler te selecteren, dan krijg ik ook weer een beetje aandacht"
Ja het waren zware tijden voor Marco, een aantal maanden geen interlands en zelfs Hugo Borst schrijft niet meer over je, en dan ga je je toch een beetje buitengesloten voelen. Uit pure noodzaak heeft San Marco Ruud van Nistelrooy maar weer gebeld. Ja zelfs onze bondscoach kan niet om 22 doelpunten in Spanje heen. Niet dat Spanje nou zo'n geweldige competitie is, op Barcelona, Real Madrid, Sevilla en Valencia na is het eigenlijk weinig soeps (zelfs Charisteas schiet er tegen Hercules Alicante wel drie in hoor) maar goed je moet het wel maar even doen.

Maar goed toch denk ik dat het allemaal maar een grapje is, Marco weet heus wel dat hij tegen Luxemburg en Bulgarije met wat mindere spelers kan aantreden, 1-0 is voldoende en sinds Marco lang in Italie heeft gespeeld weet hij dat dat eigenlijk telt. Dalijk op het EK in Liechtenstein en Zwitzerland (of zoiets) staan Davids en Seedorf gewoon samen op het middenveld en schiet van Nistelrooy ze er gewoon van alle hoeken in, worden we gewoon Europees kampioen en kan Marco met opgeheven hoofd vertrekken om trainer van AC Milan te worden.

Of ik gelijk heb weet ik natuurlijk niet maar ik hoop het wel. Laten we de komende weken lekker niet kijken naar de trip van Oranje naar Azië want na de play offs zijn we toch allemaal een beetje voetbal moe. Pak een leuk boek, ga lekker uit eten, probeer wat live muziek te gaan zien in het plaatselijke popcentrum of ga een gezellige discussie aan op een forum. Dan kunnen we de volgende kwalificatie wedstrijd van Oranje hopen dat Heracles speler Marc Looms zijn debuut mag maken.

Oh en het liedje van de week is MSTRKRFT - Paris, lekkerrrrrrrrrrrrr voor op de dansvloer!

Mijn kaak

Ik zit alweer bijna een week thuis.

Dat klinkt zelfs te lang als ik eerlijk mag zijn, maar het is nog niet alles. Ik heb al bijna tien dagen niet meer gewerkt. Op de een of andere manier klinkt dat dan weer minder lang. Best wel vreemd.

Ik zal het even uitleggen, vorige week dinsdag, 15 mei, ben ik aan mijn kaak geopereerd. Ik zou graag willen zeggen dat het allemaal wel meeviel maar dat was niet het geval. Ondanks dat ik maar 3 dagen in het ziekenhuis ben geweest kan ik nog steeds niet aan het werk en dat irriteert mij mateloos.

Ik zal verder niet ingaan op de specificaties van de operatie want eigenlijk wil ik die zelf niet eens weten maar het was geen botox spuitje. Mijn gezicht is op het moment van schrijven nog steeds opgezwollen en de bloeduitstortingen lopen door tot aan mijn navel. De komende 3 weken mag ik ook nog geen vast voedsel. (3 weken klinkt dan weer als een eeuwigheid, maar dit terzijde) Ik ben aangewezen op een streng dieet van drinkontbijt (een soort melk met zaagsel voor de vezels), pakjes multi vitamine (ik heb deze week meer vitamine op dan de afgelopen 10 jaar bij elkaar), pap en soep.
Om eerlijk te zijn komt al dat vloeibare voedsel m'n neus uit (figuurlijk dan, letterlijk komt er eigenlijk alleen bloed uit, constant al een week) en heb ik weer zin om mijn tanden te zetten in een heerlijke Argentijnse Biefstuk of een lekkere sandwich. Maar helaas, om te voorkomen dat ik zelf stiekem ga eten zijn mijn kaken aan elkaar verbonden met kleine elastiekjes die ervoor zorgen dat mijn mond net genoeg opengaat om er vloeibaare zooi doorheen te laten gaan.

Al bijna tien dagen niet gewerkt en het begint me te irriteren, waarom eigenlijk? Eigenlijk is het heel simpel, ik ben aan mijn kaak geopereerd, nergens anders aan. Al het andere fungeert nog zoals het zou moeten, ik kan zien, horen, voelen, lopen en alles wat ik ervoor ook kon. Ik verveel me dus dood omdat ik daarnaast ook nog eens nergens heen kan. En wat doet de moderne mens die nergens heen kan? Juist, internetten en tv kijken.
Omdat ook het internet meestal na een uurtje gaat vervelen gaat dan toch maar weer de TV aan.
Zo zie je dus de wereld aan je voorbij gaan, even een opsomming van wat ik de afgelopen dagen heb gezien op TV en Internet:
- Ik heb Balkenende in de waan gezien dat 40 europarlementariers toch wel heel wat is.
- Ik heb Marokaanse "voetbalsupporters" met het Willem II stadion zien doen wat menig mens die er wel eens is geweest zou willen doen
- Ik heb mensen zien praten over een aap die was ontsnapt uit Blijdorp waar niet geheel toevallig de slogan "Onverwachte ontmoetingen"is. Leuk publiciteitsstuntje!
- Ik heb politici iets te enthousiast zien praten over een nieuw eurovisie songfestival
- Ik heb Rita Verdonk bij Robert Jensen gezien, in mijn dromen verwekken deze 2 een liefdesbaby en dat blijkt dan Jack Spijkerman te zijn. Vreemd he.
- Ik heb Clarence zijn 4de champions leugue zien winnen en was erg blij voor hem.
- Ik heb Dirk Kuyt zien scoren in een champions league finale en vond het jammer dat hij de beker niet mocht vasthouden

En natuurlijk nog veel meer, maar goed.

Als laatste wil ik graag nog vertellen over mijn ervaringen als leider van een kamp voor scoutingkinderen. (nee ik ben zelf nooit welp of wat dan ook geweest, het was gewone een mooie mogelijkheid om een week lang even weg te zijn terwijl ook nog eens alles voor mij werd betaalt)

Wij gingen met 4 leiders en ongeveer 20 kinderen op kamp, ergens de bossen in Brabant in. We waren hiervoor gevraagd omdat andere groepen die onze vrienden waren en wel eens hadden geholpen toen wij in nood waren dat er onder de locale bevolking nogal extremistische Brabanders waren die niemand van boven de rivieren dulden. Na lang overleg werden wij vanuit het bestuur van de scouting toch opgedragen om ook met de kinderen naar Brabant te gaan.
En zo geschiedde.
Toen wij daar aan kwamen hebben wij eerst rustig aan het kamp opgezet, de kinderen geholpen met hun tentjes en zelf ervoor gezorgd dat ons bier op een veilige plek lag. Toch zeker een dag mee bezig geweest en nergens last mee gehad. Pas de volgende dag toen het kamp stond begon het. Een paar meter buiten het kamp werd er in een zwaar Brabants accent gesproken. Geschrokken maar niet geslagen besloten wij toch maar te blijven maar de dagen die volgden waren angstig en rumoerig. Niemand wist wat er kon gebeuren en of er zomaar een Brabo genaamd Frank voor het kamp zou staan met een boombox waaruit Guus Meeuwis schalt.
We besloten wachtposten in te stellen, om de dag moesten twee van ons proberen een hele nacht wakker te blijven. Natuurlijk was ik hier niet blij mee en ik had elke dag meer spijt dat ik me vrijwillig had opgegeven om te komen helpen.
Op 1 avond hield ik het niet meer en ben ik met de Panorama in mijn hand in slaap gevallen op mijn wachtpost. Ik werd wakker doordat een aantal woedende scoutingleiders mij door elkaar schudden. Of ik wel niet wist wat voor risico ik heb genomen door zomaar te gaan slapen.
Vrij snel kreeg ik bericht van het thuisfront dat mijn medewerking niet meer op prijs werd gesteld in Brabant en dat ik direct huiswaarts moest keren.
Ok dus ik heb nog een paar dagen opgesloten in een boomhut vanwege verzuim maar wat was ik blij dat ik weer naar huis mocht. Als ik had geweten dat het zo makkelijk zou zijn om weer naar huis te mogen had ik dat veel eerder gedaan.

Dan sluit ik af met het nummer van de dag:
Goose - British Mode

En de Groeten
Animal